Ακολουθεί το δεύτερο μέρος της συνέντευξης που έδωσε η Ζέτα Μακρυπούλια στο μηνιαίο περιοδικό της Κύπρου «Omikron» και στον δημοσιογράφο Γιάννη Χατζηγεωργίου, απάντησε στο...αλφάβητο της ζωής της και μίλησε εξομολογητικά για έρωτες, χωρισμούς πάθη και λάθη.
Θεός
«Πιστεύω στο Θεό, με την εκκλησία έχω ένα θέμα. Θέλω να πιστεύω ότι ο Θεός είναι πάντοτε δίπλα μου- και σε μένα και στην οικογένειά μου. Όταν χρειαστεί, τον επικαλούμαι».
Ίντριγκες
«Τις έχω αισθανθεί, τις έχω εισπράξει. Ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις όλα αυτά τα “μαχαιρώματα” είναι να κάνεις ότι δεν τα καταλαβαίνεις, διαφορετικά φεύγεις από το στόχο σου, χάνεις την μπάλα, μπερδεύεσαι, παρεκκλίνεις από την προσωπική σου πορεία. Τώρα πάντως νιώθω ότι είμαι σε πολύ καλύτερη μοίρα, αλλά νομίζω ότι η αμφισβήτηση είναι μέσα στο παιχνίδι, πρέπει να είναι, αλλιώς εφησυχάζεις. Δεν ξέρω αν αυτό το παιχνίδι με μένα έχει σταματήσει τελείως, αλλά γνωρίζω ότι αυτή τη στιγμή είμαι περισσότερο αποδεχτή στο χώρο μου. Τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα».
Κύπρος
«Είναι μία σχέση ετών, είναι μία οικογενειακή κατάσταση. Αυτό που χαίρομαι και που έχω κατακτήσει από την Κύπρο είναι οι φίλοι μου: Η Άντρη, ο Μάικ, ο Γιάννης, φίλοι που δυστυχώς έφυγαν. Θυμάμαι εκδρομές σε κάτι κατάλευκες αμμουδιές στην Αγία Νάπα, τα εξαιρετικά ξενοδοχεία με το εκπληκτικό μασάζ, τη χαλάρωση, τα spa. Όποτε πηγαίνω στην Κύπρο, “καταστρέφομαι” από ένα συγκεκριμένο μαγαζί με σούσι. Δεν έχω φάει ωραιότερο στη ζωή μου, η διαφήμιση που έχω κάνει γι αυτό το μαγαζί δεν υπάρχει. Μέχρι που έχω βάλει τον φίλο μου τον Μάικ να μου κάνει delivery στην Αθήνα, μία φορά που ερχότανε για να με δει. Ενδιάμεσα της παράστασης που έπαιζα τότε έτρωγα σούσι από την Κύπρο, το ωραιότερο του κόσμου».
Λάθη
«Τα μεγαλύτερά μου λάθη τα κάνω στα προσωπικά μου, αλλά δεν μετανιώνω γι αυτά, δεν θέλω. Είμαι πιο ευάλωτη στα προσωπικά μου. Το κλάμα το αφήνω πάντα τελευταίο, με την έννοια ότι δεν μ αρέσει να κλαίω μπροστά σε τρίτους και, όσο μπορώ να το κρατήσω, το κρατάω. Όταν κλαίω μπροστά σε τρίτους γελάω κιόλας, με πιάνει σπαστικό γέλιο. Είναι θέμα αντίδρασης».
Μόδα
«Δεν ασχολούμαι με τη μόδα όσο θα έπρεπε, δεν έχω τις γνώσεις που έχουν οι γυναίκες για τη μόδα, δεν ξέρω τι είναι στη μόδα, δεν γνωρίζω γνωστούς σχεδιαστές, πολλές φορές με ρωτάνε “τι είναι αυτή η μάρκα που φοράς;” και εγώ να μην ξέρω τι να απαντήσω. Ευτυχώς που υπάρχει και η Raxevsky και με διευκολύνει. Τελευταία φορά πήγαμε για φωτογράφηση στα Μπόρα- Μπόρα, ένα ταξίδι 35 ωρών, έζησα τη μαγεία, αγάπησα τη θάλασσα, τη φύση, τον κόσμο, την ανεμελιά. Υπέροχα!».
Νεύρα
«Μπορεί πράγματα που εσένα να σε εκνευρίζουν εγώ να έχω τεράστια υπομονή, αλλά με κάποια άλλα- πιο μικρά-, εγώ να μην μπορώ να ελέγξω τα νεύρα μου. Εκνευρίζομαι όταν τα πράγματα δεν μου βγαίνουν όπως τα θέλω, όταν ψυχολογικά δεν είμαι καλά και αυτό μπορεί να κρατάει μέρες, όταν πεινάω, εκεί παθαίνω μεγάλη ζημιά. Μπορεί να θέλω σήμερα να φτιάξω ένα φαγητό, να είναι Κυριακή, να μου λείπει ένα υλικό, να μην μπορώ να πάω στο σούπερμάρκετ γιατί είναι κλειστό και να με πιάσουν τα ατελείωτα νεύρα. Αυτό μπορεί να με τρελάνει. Αντίθετα, δεν εκνευρίζομαι αν μου συμπεριφερθεί κάποιος άσχημα, από εκεί που δεν το περιμένω. Τότε, το πρώτο μου συναίσθημα δεν είναι ο εκνευρισμός, είναι το σοκ. Αποτραβιέμαι».
Ξύλο
«Όταν ήμουνα παιδί, έπαιζα ξύλο με τα αδέλφια μου. Ειδικά με τον μεγάλο μου τον αδελφό, κυλιόμασταν στα πατώματα από το πολύ ξύλο. Από τότε δεν μου ξανάτυχε, δεν είμαι υπέρ, δεν αγαπάω τη βία και, αν μου συμβεί ποτέ, μπορεί να με κάνει να διακόψω σχέσεις με τον οποιονδήποτε».
Ομορφιά
«Τους τελευταίους μήνες με προσέχω περισσότερο, προσέχω τι τρώω, προσπαθώ να γυμνάζομαι. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, το κρατώ αρκετό καιρό όλο αυτό και μου αρέσει. Είμαι 55 κιλά και έχω ύψος 1.72. Είναι μέρες που αισθάνομαι όμορφη και άλλες που λέω ότι είμαι άσχημη. Εγώ δεν εγκλωβίζομαι με την εικόνα μου, οι άλλοι εγκλωβίζονται σε αυτό και θέλουν να σε βάλουν σε ένα συγκεκριμένο τριπάκι και αυτό με ενοχλεί. Δεν ξυπνάω ποτέ και να πω “Θεέ μου! Τι όμορφη που είσαι!”. Είναι γελοίο».
Πάθος
«Παθιάζομαι με πολλά πράγματα. Για μένα, το πάθος και έρωτας είναι σαν το αλάτι και το πιπέρι, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα περάσουν χρόνια απ τη ζωή μου και δεν θα υπάρχουν αυτά μέσα μου. Είναι πηγή ζωής για μένα, δεν μπορώ να λειτουργήσω διαφορετικά, δεν γίνεται αλλιώς, δεν έχει νόημα».
Ριάλιτι
«Ο όρος ριάλιτι έχει αλλάξει, έχει πάρει τη θέση του το “talent show”, είναι μία άλλη μορφή, πιο εξελιγμένη και την προτιμώ. Το “Dancing with the stars” το οποίο θα παρουσιάζω στον ΑΝΤ1 δεν θα το έλεγα ριάλιτι, γιατί είναι μία εκπομπή στην οποία έχουμε μαζευτεί μία πολύ καλή παρέα και ο σκοπός θα είναι η διασκέδαση και το θέαμα, να δώσουμε χαρά στον κόσμο που το έχει ανάγκη, δεν θα έχει σχέση με ριάλιτι, δεν πάμε να παρακολουθήσουμε τη ζωή κάποιου. Επίσης, είναι μία φιλανθρωπική εκπομπή, θα δοθούν κάποια χρήματα για καλό σκοπό. Είχα δυσκολευτεί να πω το ναι στην παρουσίασή του, ήθελα λίγο να το συζητήσω, να καταλάβω ακριβώς πώς θα είναι αυτό και ήθελα λίγο το χρόνο μου. Δεν μετανιώνω για την επιλογή μου και ανυπομονώ να ξεκινήσει κανονικά στον τηλεοπτικό αέρα. Στην περσινή τηλεοπτική σεζόν έχω παρακολουθήσει το X Factor. Μου άρεσε πάρα πολύ. Το X Factor ήταν μία πιο εξελιγμένη μορφή του “Να η ευκαιρία” που υπήρχε παλιά, είχε πραγματικά ταλέντα μέσα φέτος, η επιτροπή ήταν σκληρή τόσο όσο, ο Σάκης ήταν πάρα πολύ καλός σε αυτό που έκανε και ειδικά όταν έπαιρνε θέση στα πράγματα. Δεν βρίσκω κάτι κακό σ αυτό, ήταν μία καλή περίπτωση talent show».
Στόχοι
«Ονειρεύομαι πράγματα, αλλά οι στόχοι μου πάνε πιο πολύ με το feeling, με το πώς νιώθω τη δεδομένη στιγμή. Το συναίσθημα παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, αλλά βάζω και τη λογική μέσα σ' αυτό. Κι ας μην θέλω να το παραδεχτώ».
Τσιγκουνιά
«Δεν είναι προτεραιότητά μου τα λεφτά, έχω αρνηθεί δουλειές με πολλά χρήματα επειδή πίστευα μέσα μου ότι δεν μου κάνουν, ότι δεν θα περνάω καλά σ αυτό που μου προτείνουν. Μακάρι να ήμουνα τσιγκούνα στη ζωή μου γιατί ίσως έτσι να κρατούσα και κάποια χρήματα, έχω κακή σχέση με την τσιγκουνιά. Και δεν μπορώ και τους ανθρώπους που είναι τσιγκούνηδες γιατί πιστεύω ότι αν την έχει κάποιος, δεν την έχει μόνο στα χρήματα, την έχει σε πολλούς άλλους τομείς της ζωής, μου βγάζει μία καρμιριά όλο αυτό που εμένα δεν μου αρέσει. Τα λεφτά μου φεύγουν πάρα πολύ εύκολα, δεν υπερηφανεύομαι γι αυτό, κάνω μία αποταμίευση για την οποία να αισθάνομαι ασφαλής και με τα υπόλοιπα τους δίνω και καταλαβαίνουν».
Υπομονή
«Νόμιζα ότι δεν έχω πολλή υπομονή, αλλά τελικά δεν ισχύει. Στα σημαντικά πράγματα έχω πολύ περισσότερη υπομονή, από όση θα περίμενε κανείς».
Φωτογραφίες
«Συνήθως δεν με πειράζουν τόσο οι παπαράτσι φωτογραφίες, όσο τα κείμενα. Αυτά με φτάνουν στα άκρα. Είχα περάσει μία φάση της ζωής μου που οι φωτογράφοι ήταν αρκετά πιεστικοί, δεν είχα καθόλου προσωπικό χώρο και αυτό με είχε φοβίσει αρκετά. Κλείστηκα, καταπιέστηκα με αυτή την έννοια, αποφάσισα να περιορίσω τη ζωή μου σε τέσσερις τοίχους, αλλά αυτό δεν ήταν καλό. Και το σταμάτησα».
Χωρισμοί
«Υπάρχουν χωρισμοί που μου έχουν προκαλέσει θρήνο και αρκετό πόνο, που κράτησαν χρόνια μέχρι να τους ξεπεράσω, υπάρχουν όμως και άλλοι που ήταν πολύ πιο εύκολοι στην αντιμετώπισή τους. Μου έχει συμβεί να είμαι αποφασιστική σε ένα χωρισμό μου, αλλά μου έχει συμβεί να δώσω και δεύτερη ευκαιρία. Εξαρτάται πάντα τι είδους δέσιμο έχεις με τον άλλον, τι σε συνδέει με τον κάθε άνθρωπο. Μου έχει τύχει, η σχέση της ζωής μου, να υπάρχει μέσα στο μυαλό αρκετά χρόνια αφότου έχει τελειώσει, γιατί υπάρχει κάτι πολύ συναισθηματικό εκεί μέσα, ένα καρμικό δέσιμο με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Χωρίζω όταν αισθάνομαι πλήξη, όταν νιώθω ότι δεν επικοινωνώ, όταν με απογοητεύσει κάποιος, όταν δεν με σέβεται. Δυστυχώς, όλα σχεδόν τα πράγματα σβήνουν και τελειώνουν. Μου έχει τύχει να συγχωρέσω ακόμη και την απιστία- μία φορά μου έχει συμβεί-, είναι πώς θα σου έρθει, πώς θα γίνει. Ίσως σου συμβεί σε μία στιγμή που είσαι πολύ τρελαμένος και αποφασίσεις να πας παρακάτω. Και να το ξεχάσεις».
Ψυχαγωγία
«Ψυχαγωγούμαι όπως ο καθένας, είτε πηγαίνοντας για να δω μία παράσταση, είτε σε ένα κινηματογράφο, είτε σε ένα νυχτερινό κέντρο, σε κλαμπ, σε εστιατόριο, στο σπίτι μου με φίλους. Νομίζω, σ αυτό που με ρωτάς, ότι είμαι λίγο μικρή για να κρίνω αν οι φιλίες είναι πιο σημαντικές από τους έρωτές μου, αλλά αισθάνομαι την σημαντικότητα της φιλίας, ίσως μάλιστα να είναι στην ίδια μοίρα. Οι φιλικές σχέσεις, αν είναι αληθινές, είναι πιο καθαρές».
Ωράρια
«Τώρα πια δεν έχω συγκεκριμένο πρόγραμμα, έχω αρκετό χρόνο για μένα. Μπορεί να ξυπνήσω από τις 7 το πρωί, μπορεί στις 2 το μεσημέρι, εξαρτάται πάντα από το τι έχω να κάνω. Μου αρέσει πολύ η ελευθερία που έχω φέτος, είχα καιρό να το ζήσω αυτό, είμαι άνετη πια. Έχω- επιτέλους- προσωπικό χρόνο, τον οποίο θέλω να εκμεταλλεύομαι και να μην βουλιάζω σε έναν καναπέ. Θέλω να ζω την κάθε μου μέρα».