«Tην ιδέα για να γράψω ένα βιβλίο μού την είχε βάλει η Γιώτα Λιβάνη πριν από μερικά χρόνια, όταν έτυχε να βρεθώ σε μια παρουσίαση για να δια βάσω μερικά αποσπάσματα. Από τότε γυρνούσε στο μυαλό μου και το καλοκαίρι αποφάσισα να γράψω. Για οκτώ μήνες δούλευα καθημερινά και ακόμα και όταν δεν έγραφα σκεφτόμουν τη συνέχεια της ιστορίας». Με αυτά τα λόγια, η Άννα Αδριανού περιγράφει σκέψεις και συναισθήματα, λίγο πριν από την έκδοση του πρώτου της μυθιστορήματος, που θα κυκλοφορήσει αμέσως μετά το Πάσχα από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Παρακολουθώντας τις σειρές που έχεις γράψει, διαπιστώνει κανείς ότι ξέρεις πολύ καλά τη γυναικεία ψυχολογία. Σου έχει συμβεί, όπως και στην ηρωίδα του βιβλίου, να απατήσεις και να απατηθείς;
Ένας άνθρωπος που έχει περάσει τα σαράντα θα πρέπει να είναι κουτός ή ψεύτης αν πιστεύει ότι δεν τον έχουν απατήσει. Και έχω απατήσει και έχω απατη θεί. Είναι φυσικό να σου έχουν συμβεί και τα δύο μέσα σε μια πορεία ζωής και μια σειρά από σχέσεις. Ξέρω πολύ καλά την ψυχολογία και της απατημένης, αλλά και αυτής που έχει απατήσει και ειλικρινά δεν μπορώ να σου πω ποια είναι η χειρότερη. Πάντως, οι γυναίκες δεν απατούν ελαφρά τη καρδία. Εγώ απά τησα, γιατί προφανώς η προηγούμενη σχέση μου ήταν στα τελευταία της. Και βέβαια, αμέσως μετά το είπα κιόλας, ακριβώς γιατί ένιωθα ότι πρέπει να είμαι ξεκάθαρη με τον άλλον. Δεν έχω κάνει ποτέ παράλληλη σχέση και δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω ποτέ σε ένα τέτοιο σχήμα!
Έχεις πέσει στα πατώματα για έναν άντρα;
Φυσικά! Ένας χωρισμός μπορεί να σε οδηγήσει ακόμα και στην κατάθλιψη, όπως και ο θάνατος. Δεν μπορείς με τίποτα να συνηθίσεις την ιδέα της απώλειας και αυτό σε πονάει. Και σε μένα έχει συμβεί, όπως και σε όλες τις γυναίκες φαντάζομαι. Έχω αναγκαστεί να φύγω στο εξωτερικό, για να ξεπεράσω μια σχέση που δεν είχε την κατάληξη που φανταζόμουν. Αλλά τελικά μέσα από έναν χωρισμό, όσο επώδυνος κι αν είναι, βγαίνεις πάντα πιο δυνατός, γιατί μετράς τον εαυτό σου. Έχουν υπάρξει στιγμές στη ζωή μου που έμεινα για μεγάλο χρονικό διάστημα μόνη μου και αρνιόμουν να ξεκινήσω κάτι καινούριο, αλλά όλα αυτά με πήγαν παραπέρα. Έτσι και αλλιώς την απώλεια και την κατάθλιψη τις ξεπερνάς μόνο όταν τις αποδεχτείς
